Carter (Hij/hen) – Transgender Day of Remembrance

Transgender Day of Remembrance, ook wel bekend als Transgender Gedenkdag, is een dag waarop we de honderden mensen herdenken die slachtoffer zijn van geweld tegen transgenders. Elk jaar op 20 november staan we stil bij het geweld waar talloze transmensen mee te kampen hebben en waar we helaas zoveel mensen aan verliezen elk jaar. Elk jaar worden er mensen om het leven gebracht omdat ze “anders” zijn en afwijken van de norm en dit is afschuwelijk. Veel mensen die transgender zijn of afwijken van de gendernorm krijgen te maken met discriminatie en zelfs geweld.

In het afgelopen jaar (tussen 1 oktober 2021 en 30 september 2022) zijn er 327 vermoord om hun genderidentiteit. Het Transgender Murder Monitoring Project van Transgender Europe houdt sinds 2008 jaarlijks bij wie de dodelijke slachtoffers zijn van transfobie. Een groot aantal slachtoffers van geweld tegen transgenders wordt nooit gerapporteerd, dus het daadwerkelijke getal licht mogelijk nog veel hoger. Van de slachtoffers is een groot deel vrouw en ook mensen van kleur zijn vaker slachtoffer van geweld tegen transgenders.

In Nederland worden elk jaar op 20 november de slachtoffers van dat jaar die bekend zijn herdacht en wordt er aandacht gevraagd voor het geweld en de discriminatie waar transgenders dagelijks mee kampen over de hele wereld. Sinds 2010 vindt er op de zaterdag voor of na de 20ste een herdenking plaats op een wisselende plek in Nederland, dit wordt mede georganiseerd door Transgender Netwerk Nederland. De Internationale Transgender Gedenkdag is ontstaan vanuit een bijeenkomst in 1999, georganiseerd door Gwendolyn Ann Smith, om de moord op transvrouw Rita Hester te herdenken.

Over Carter (hij/hen)

Hai, ik ben Carter en ik ben 18 jaar. Ik ben zo’n anderhalf jaar uit de kast als transgender en ik heb sinds ongeveer een jaar een nieuwe naam. Ik herinner me nog dat ik vorig jaar rond Transgender Gedenkdag net mijn nieuwe naam had verteld aan een aantal vrienden. Dus ondanks dat dit natuurlijk een dag is met zware lading, heb ik er ook fijne herinneringen aan. Ik sta momenteel op de wachtlijst voor genderzorg in de hoop mijn medische transitie te kunnen starten. Ik schrijf en vertel graag over gender en seksualiteit omdat ik graag wil dat het “normaal” wordt en dat het over een tijd niet bijzonder is en dat iedereen in de LHBTIQAP+ gemeenschap wordt behandeld als ieder ander.

Dit is voor ons

Je kijkt naar jezelf en ziet iets
Anders dan de rest
Bang dat anderen jou nooit zien
Zoals jij jou ziet

Onbegrip overal
Van de mensen om je heen
Omdat ze het niet begrijpen
Omdat ze het niet weten

Mensen vinden
Die net zoals jij zijn
Dat is voor iedereen fijn
Maar voor ons is het veilig

Dit is voor hen
Die niet binnen de norm vallen
Of juist wel
Maar een valse start hadden

Dit is voor hen
Die uit angst niet kunnen ontsnappen
En ook voor degene
Die het trots van de daken schreeuwen

Dit is voor hen
Voor wie het te laat was
En voor hen
Voor wie het uiteindelijk fataal was

Dit gedicht heb ik geschreven voor alle slachtoffers van geweld tegen transgenders, voor alle nabestaanden van de slachtoffers en iedereen die transgender is en kampt met geweld, discriminatie of intimidatie. Dit is voor iedereen die transgender is en die zich onveilig voelt of die zich altijd anders voelt door hoe mensen hun behandelen. Voor iedereen die niet zichzelf kan zijn, bang voor wat anderen hen kunnen aandoen. Of voor mensen die juist 100% zichzelf is en de consequenties aanvaarden, soms met desastreuze gevolgen. Dit is voor ons.